Jean Auguste Dominique Ingres
Jean Auguste Dominique Ingres (1780-1867) was een Franse neoklassieke schilder die wordt beschouwd als een van de grootste portrettisten uit de kunstgeschiedenis. Ingres stond bekend om zijn precisie en nauwgezette aandacht voor details en werd geroemd om zijn vermogen om de fijne kneepjes van de menselijke persoonlijkheid en het karakter in zijn werken vast te leggen.
Ingres werd geboren op 29 augustus 1780 in Montauban, Tarn-et-Garonne, in Zuid-Frankrijk. Hij werd aanvankelijk opgeleid door zijn vader, Jean-Marie-Joseph Ingres, een kleine schilder en beeldhouwer. Op 12-jarige leeftijd ging hij naar de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Toulouse voordat hij naar Parijs verhuisde om te studeren bij de beroemde schilder Jacques-Louis David.
Ingres kreeg belangrijke erkenning voor zijn werk in 1801 toen zijn schilderij “De ambassadeurs van Agamemnon in de tent van Achilles” de Prix de Rome won, een Franse beurs voor kunststudenten, voornamelijk schilders en beeldhouwers. Door financiële problemen kon hij echter pas in 1806 naar Rome reizen. De tijd die hij in Italië doorbracht was bepalend voor de ontwikkeling van zijn unieke stijl, die de precisie van de meesters uit de Renaissance combineert met zijn eigen, kenmerkende benadering van het afbeelden van de menselijke figuur.
Ingres’ stijl werd gekenmerkt door zijn nadruk op lijn boven kleur, zijn interesse in exotische thema’s en zijn gebruik van vervorming voor een expressief effect. Zijn werk werd vaak bekritiseerd door zijn tijdgenoten vanwege deze ongebruikelijke technieken, en hij beleefde periodes van hevige kritiek tijdens zijn carrière. Zijn portretten, zoals “Madame Moitessier” en “Louis-Francois Bertin”, worden nu echter beschouwd als meesterwerken van de Franse kunst.
Ondanks zijn opmerkelijke succes in portretschilderen, verlangde Ingres naar erkenning als historieschilder, een genre dat in zijn tijd als prestigieuzer werd gezien. Hij maakte ook belangrijke werken in dit genre, waaronder “De Apotheose van Homerus” en “De Gelofte van Lodewijk XIII”.
Ingres was directeur van de Franse Academie in Rome van 1835 tot 1840, een positie die zijn status in de kunstwereld verder vestigde. In 1841 keerde hij terug naar Parijs, waar hij bleef schilderen, tentoonstellen en lesgeven tot aan zijn dood in januari 1867.
Ingres’ werk beïnvloedde de kunstwereld aanzienlijk en hij staat bekend om het overbruggen van de kloof tussen traditioneel classicisme en modernisme. Zijn expressieve vervormingen van vorm en ruimte maakten hem tot een belangrijke voorloper van de moderne kunst en beïnvloedden latere schilders als Pablo Picasso en Henri Matisse.
