Marc Gabriel Charles Gleyre

Marc-Gabriel-Charles Gleyre

Marc-Gabriel-Charles Gleyre (2 mei 1806 – 5 mei 1874) was een Zwitserse kunstenaar die bekend stond om zijn historieschilderijen, waarvan het belang grotendeels berust op zijn rol als leraar van veel bekende kunstenaars uit de 19e eeuw. Zijn klassieke stijl, waarin orde, harmonie en eenvoud voorop stonden, was van grote invloed op zijn leerlingen, onder wie illustere namen als Auguste Renoir, Frédéric Bazille, Alfred Sisley en Jean-Frédéric Bazille, leidende figuren van de impressionistische beweging.

Gleyre werd geboren in Chevilly, vlakbij Lausanne, Zwitserland. Na zijn eerste opleiding in Lausanne verhuisde hij in 1825 naar Parijs om zijn artistieke opleiding voort te zetten aan de prestigieuze Ecole des Beaux-Arts, onder leiding van Louis Hersent.

In 1834 begon hij aan een reis naar het Midden-Oosten, waar hij Libanon, Egypte en Griekenland bezocht. Deze reis had een diepgaand effect op zijn werk en verschafte hem visuele motieven en thema’s die gedurende zijn hele carrière zouden terugkeren, zoals duidelijk te zien is in werken als “Avond” (1843) waarin hij een Hellenistisch onderwerp combineerde met Oriëntalistische elementen.

Na zijn terugkeer in Parijs werd Gleyre een gerespecteerd academisch schilder en in 1843 richtte hij zijn eigen atelier op. Hij hield de tradities van de klassieke kunst in ere in een tijd waarin de Franse kunstwereld begon te verschuiven in de richting van realisme en impressionisme. Zijn werken, zoals “De dans van de bacchanten” (1849) en “De Zondvloed” (1856), laten een harmonieuze mix zien van precisie, grandeur en romantische gevoeligheid.

Ondanks zijn succes als historieschilder was Gleyre’s blijvende impact zijn werk als leraar. Hij nam het atelier van Paul Delaroche over in 1843 en gaf les aan vele toekomstige grootheden van de Franse kunst. Hoewel Gleyre’s lessen geworteld waren in het classicisme, smoorden ze de creativiteit van zijn studenten niet. Hij legde de nadruk op technische vaardigheid, maar moedigde ook individuele expressie aan, wat belangrijk was voor de ontwikkeling van de nieuwe esthetische richtingen die zijn studenten later zouden inslaan.

Gleyre stopte met lesgeven in 1864 en trok zich grotendeels terug uit de kunstwereld. Hij stierf een decennium later, in 1874, in Parijs. Hoewel hij tijdens zijn leven enigszins overschaduwd werd door zijn bekendere studenten, zijn Gleyre’s werk en lessen erkend vanwege hun belangrijke invloed op de ontwikkeling van de Franse kunst aan het eind van de 19e eeuw. Zijn werken zijn te vinden in prominente musea en galerieën over de hele wereld, waaronder het Louvre en Musée d’Orsay in Parijs.

?>